Standardy ochrony małoletnich

§ 1. Preambuła

Mając na uwadze wynikający z ustawy dnia 13 maja 2016 r. oraz ustawę ją zmieniającą, tzw. „Ustawą Kamilka”, która weszła w życie 15 lutego 2024 r., o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczości na tle seksualnym i ochronie małoletnich, obowiązek wprowadzenia na podmioty świadczące usługi hotelarskie, turystyczne oraz prowadzące inne miejsca zakwaterowania zbiorowego standardów niezbędnych do zapewnienia ochrony małoletnich, a także uznając istotną rolę biznesu w zapewnieniu poszanowania praw dzieci, w szczególności prawa do ochrony ich godności i wolności od wszelkich form krzywdzenia, Firma SUS TRAVEL przyjmuje niniejszy dokument jako wzór standardów, zasad i procedur w przypadku podejrzenia, że dziecku przebywającemu w obiektach oraz korzystającemu z usług Firmy SUS TRAVEL nie dzieje się krzywda oraz jako wzór procedur zapobiegających takiemu zagrożeniu.

§ 2. Postanowienia ogólne

1. Firma SUS TRAVEL prowadzi swoją działalność z najwyższym poszanowaniem praw człowieka, w szczególności praw dzieci jako osób szczególnie wrażliwych na krzywdzenie.
2. Firma SUS TRAVEL uznaje swoją rolę w prowadzeniu biznesu społecznie odpowiedzialnego i promowaniu pozytywnych postaw społecznych.
3. Firma SUS TRAVEL w szczególności podkreśla istotność prawnego i społecznego obowiązku zawiadamiania organów ścigania o każdym przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę dzieci i zobowiązuje się szkolić swój personel w tym zakresie.
4. Firma SUS TRAVEL zobowiązuje się edukować personel na temat okoliczności wskazujących, że dziecko przebywające podczas imprez turystycznych może być krzywdzone, oraz w zakresie sposobów szybkiego i odpowiedniego reagowania na takie sytuacje.

§ 3. Definicje

1. Dziecko – każda osoba poniżej 18 roku życia.
2. Krzywdzenie dziecka – popełnienie czynu zabronionego lub karalnego na szkodę dziecka przez jakąkolwiek osobę, w tym członka personelu, lub zagrożenie dobra dziecka, w tym jego zaniedbywanie. Na szkodę dzieci mogą być popełnione wszystkie przestępstwa, jakie mogą być popełnione przeciwko osobom dorosłym, a dodatkowo przestępstwa, które mogą być popełnione wyłącznie przeciwko dzieciom (np. wykorzystywanie seksualne, zgodnie z art. 200 kodeksu karnego). Ze względu na specyfikę obiektów turystycznych, w których łatwo można uzyskać możliwość odosobnienia, przestępstwami na ich terenie mogą być m.in. przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, w szczególności zgwałcenie (art. 197 kk), seksualne wykorzystanie niepoczytalności i bezradności (art. 198 kk), seksualne wykorzystanie zależności lub krytycznego położenia (art. 199 kk), seksualne wykorzystanie osoby poniżej 15 roku życia (art. 200 kk) oraz grooming (uwiedzenie małoletniego za pomocą środków porozumiewania się na odległość – art. 200a kk).
3. Opiekun dziecka – osoba uprawniona do reprezentacji dziecka, w szczególności jego rodzic lub opiekun prawny. W niniejszych standardach opiekunem może być również rodzic zastępczy lub nauczyciel bądź wychowawca kolonijny pełniący obowiązek opiekuna podczas imprezy turystycznej.
4. Personel – osoba zatrudniona w Firmie SUS TRAVEL na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej.
5. Firma SUS TRAVEL – reprezentowana przez Paweł Woźniak, właściciela.
6. Standardy – Standardy ochrony małoletnich w Firmie SUS TRAVEL.

§ 4. Zasady zapewniające bezpieczne relacje między personelem a dzieckiem

1. Naczelna zasada wszelkich działań personelu to działanie dla dobra dziecka oraz w jego najlepszym interesie.
2. Personel traktuje dziecko z szacunkiem, uwzględniając jego godność i potrzeby. Niedopuszczalne jest stosowanie przemocy wobec dziecka w jakiejkolwiek formie. Działania te muszą być zgodne z obowiązującym prawem oraz wewnętrznymi przepisami firmy.
3. Personel zobowiązany jest do utrzymywania profesjonalnej relacji z dziećmi, zawsze rozważając, czy reakcja, komunikat bądź działanie wobec dziecka są adekwatne, bezpieczne, uzasadnione i sprawiedliwe wobec innych dzieci. Powinien działać w sposób otwarty i przejrzysty, aby zminimalizować ryzyko błędnej interpretacji jego zachowania.
4. W komunikacji z dziećmi personel powinien wykazywać cierpliwość i szacunek, uważnie słuchać dzieci i udzielać im odpowiedzi dostosowanych do ich wieku oraz danej sytuacji.
5. Nie wolno zawstydzać, upokarzać, lekceważyć ani obrażać dziecka. Zakazane jest również krzyczenie na dziecko, chyba że wynika to z konieczności zapewnienia bezpieczeństwa dziecka lub innych dzieci.
6. Personel nie może ujawniać informacji dotyczących dziecka osobom nieuprawnionym, w tym innym dzieciom. Chodzi tu m.in. o wizerunek dziecka oraz informacje o jego sytuacji rodzinnej, ekonomicznej, medycznej, opiekuńczej i prawnej.
7. Podejmując decyzje dotyczące dziecka, personel powinien informować je o swoich zamiarach oraz brać pod uwagę jego oczekiwania.
8. Personel zobowiązany jest szanować prawo dziecka do prywatności. W sytuacji, gdy konieczne jest odstąpienie od zasady poufności dla ochrony dziecka, personel powinien niezwłocznie wyjaśnić mu przyczyny takiego działania.
9. Podczas prowadzenia aktywności z dziećmi, personel powinien pozostawać w zasięgu wzroku lub słuchu innych pracowników. Jeśli z jakiegokolwiek powodu konieczne jest, aby pracownik pozostał sam z dzieckiem, powinien poinformować o tym odpowiednie osoby oraz – jeżeli to możliwe – opiekuna dziecka.
10. W obecności dziecka nie wolno zachowywać się w sposób niestosowny, np. używać wulgaryzmów, gestów czy zachowań mogących być interpretowanymi jako seksualne, ani wykorzystywać relacji władzy lub przewagi fizycznej (np. przez zastraszanie lub groźby).
11. Personel powinien zapewnić dziecku możliwość zgłoszenia, jeśli czuje się niekomfortowo z powodu zachowania konkretnej osoby, i oczekiwać odpowiedniej reakcji lub pomocy.
12. Zabronione jest nawiązywanie jakichkolwiek romantycznych lub seksualnych relacji z dzieckiem, w tym składanie propozycji o nieodpowiednim charakterze, publikowanie treści erotycznych lub pornograficznych.
13. Nie wolno utrwalać wizerunku dziecka (poprzez filmowanie, nagrywanie głosu lub fotografowanie) do celów prywatnych ani umożliwiać osobom trzecim rejestracji wizerunku dziecka bez uprzedniej zgody opiekunów lub samego dziecka.
14. Nie wolno proponować dziecku alkoholu, wyrobów tytoniowych ani nielegalnych substancji, ani używać tych środków w jego obecności.
15. Każde przemocowe działanie wobec dziecka jest niedopuszczalne – nie wolno uderzać, szturchać, popychać ani w jakikolwiek sposób naruszać jego integralności fizycznej, ani dotykać dziecka w sposób, który może być uznany za nieprzyzwoity lub niestosowny.

§ 5. Zasady identyfikacji dziecka przebywającego w obiektach Firmy SUS TRAVEL oraz korzystającego z imprezy turystycznej i jego relacji z osobą dorosłą, z którą przebywa

1. Przyjmując dziecko na imprezę turystyczną, zawsze, gdy to możliwe, należy dokonać identyfikacji dziecka oraz jego relacji z osobą dorosłą, z którą przebywa.
2. Przeprowadzenie identyfikacji dziecka przez personel recepcji jest obowiązkowe w sytuacjach nietypowych i podejrzanych, wskazujących na ryzyko krzywdzenia dziecka.
3. W celu identyfikacji dziecka i określenia relacji z osobą dorosłą należy:
   1. Zapytać o tożsamość dziecka oraz o relację z osobą dorosłą, która przybyła lub z którą dziecko przebywa. W tym celu można poprosić o dokument tożsamości dziecka lub inny dokument potwierdzający, że osoba dorosła ma prawo do sprawowania opieki nad dzieckiem. W przypadku braku dokumentu można poprosić o podanie danych dziecka (imię, nazwisko, adres, numer PESEL).
   2. W przypadku braku dokumentów potwierdzających pokrewieństwo dziecka i osoby dorosłej należy zapytać o wzajemne relacje.
   3. Jeśli osoba dorosła nie jest opiekunem dziecka, należy zapytać, czy posiada dokument potwierdzający zgodę opiekunów na wspólny wyjazd (np. pisemne oświadczenie wyrażające zgodę co najmniej jednego z rodziców lub opiekunów prawnych). W przypadku braku porozumienia między rodzicami należy poinformować ich o konieczności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd rodzinny.
   4. Jeśli osoba dorosła nie posiada dokumentu zgody opiekunów, należy poprosić o numer telefonu, aby zadzwonić i potwierdzić, że dziecko przebywa z tą osobą za wiedzą i zgodą opiekunów.
4. W przypadku oporu ze strony osoby dorosłej co do okazania dokumentu lub wskazania relacji, należy wyjaśnić, że procedura ma na celu zapewnienie pełnego bezpieczeństwa dziecka.
5. Jeśli rozmowa nie rozwieje wątpliwości dotyczących podejrzenia wobec dorosłego i jego intencji skrzywdzenia dziecka, należy dyskretnie powiadomić właściciela Firmy SUS TRAVEL lub osobę przez niego wyznaczoną. Aby nie wzbudzać podejrzeń, można np. powołać się na konieczność skorzystania ze sprzętów znajdujących się za recepcją, prosząc osobę dorosłą o poczekanie wraz z dzieckiem w holu lub innym miejscu.
6. Od momentu pojawienia się pierwszych wątpliwości, zarówno dziecko, jak i osoba dorosła, powinny być pod stałą obserwacją personelu i nie pozostawać same.

§ 6. Zasady i procedury reagowania w przypadku uzasadnionego przypuszczenia, że dobro dziecka jest zagrożone; osoby odpowiedzialne za składanie zawiadomień o podejrzeniu przestępstwa na szkodę dziecka

1. Personel posiada wiedzę i w ramach swoich obowiązków zwraca uwagę na czynniki ryzyka oraz symptomy krzywdzenia dzieci.
2. Zagrożenie bezpieczeństwa dziecka może przybierać różne formy, z wykorzystaniem różnych sposobów kontaktu i komunikacji.
3. Personel jest zobowiązany niezwłocznie informować właściciela Firmy SUS TRAVEL o każdym podejrzeniu krzywdzenia dziecka.
4. Interwencja prowadzona jest przez właściciela Firmy SUS TRAVEL, który może wyznaczyć na stałe inną osobę do tego zadania, chyba że działania personelu w tym zakresie są wystarczające. W przypadku wyznaczenia takiej osoby jej dane kontaktowe zostaną przekazane personelowi, dziecku oraz opiekunom.
5. Uzasadnione podejrzenie krzywdzenia dziecka występuje, gdy:
   1. Dziecko ujawnia personelowi fakt krzywdzenia,
   2. Personel zaobserwuje krzywdzenie,
   3. Dziecko ma na sobie ślady krzywdzenia (np. zadrapania, zasinienia) i odpowiada niespójnie, chaotycznie lub popada w zakłopotanie, bądź występują inne okoliczności wskazujące na krzywdzenie (np. znalezienie materiałów pornograficznych z udziałem dziecka w pokoju osoby dorosłej),
   4. Opiekun dziecka lub osoba trzecia zgłasza fakt krzywdzenia dziecka.
6. W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka przez inne dziecko (np. na zajęciach grupowych) należy przeprowadzić rozmowę zarówno z dzieckiem podejrzewanym, jak i z dzieckiem poddawanym krzywdzeniu (najlepiej przy obecności opiekuna) oraz z opiekunami, aby ustalić przebieg zdarzenia.
7. Jeśli istnieje podejrzenie, że dziecko doświadcza przemocy z uszczerbkiem na zdrowiu, wykorzystania seksualnego lub innego poważnego zagrożenia, osoba interweniująca powinna dodatkowo zawiadomić odpowiednie służby (np. policję lub sąd rodzinny).
8. W przypadkach, gdy dziecko jest krzywdzone przez opiekuna lub osobę dorosłą, personel musi zadbać o jego bezpieczeństwo, odseparować je od podejrzanej osoby i zawiadomić służby ratunkowe.
9. Gdy zawiadomienie o podejrzeniu krzywdzenia dziecka pochodzi od członka personelu, który zauważa, że dziecko jest krzywdzone przez osoby trzecie (w tym przez innego pracownika), należy zadbać o bezpieczeństwo dziecka, odseparować je od sprawcy oraz powiadomić odpowiednie organy.
10. W sytuacji podejrzenia, że dziecko jest narażone na bezpośrednie zagrożenie, należy niezwłocznie oddalić dziecko od sytuacji niebezpiecznej.
11. W uzasadnionych przypadkach możliwe jest dokonanie obywatelskiego zatrzymania osoby podejrzewanej – do czasu przybycia policji, osoba ta powinna być pilnowana przez dwóch pracowników w pomieszczeniu oddalonym od wzroku innych.
12. W każdym przypadku należy zadbać o bezpieczeństwo dziecka – do czasu przybycia policji dziecko powinno pozostać pod opieką pracownika.
13. Jeśli podejrzenie dotyczy kontaktu dziecka z materiałem biologicznym sprawcy, należy zapobiec myciu lub spożywaniu czegokolwiek przez dziecko do czasu przybycia służb.
14. Po interwencji należy zabezpieczyć dowody (np. materiały z monitoringu, dokumenty) i na żądanie przekazać ich kopie odpowiednim organom.
15. Personel oraz osoba interweniująca ma obowiązek sporządzić notatkę służbową opisującą zdarzenie oraz podjęte działania.
16. Po interwencji zdarzenie powinno zostać opisane w ewidencji zagrożeń dla dobra dziecka, którą prowadzi osoba wyznaczona przez właściciela firmy.

§ 7. Zatrudnianie osób do pracy z dziećmi

1. Wszystkie osoby pracujące z dziećmi muszą być dla nich bezpieczne, co oznacza m.in. że ich historia zatrudnienia powinna wykazywać, iż nie skrzywdziły żadnego dziecka.
2. Personel zatrudniony przez Firmę SUS TRAVEL do prac związanych z edukacją, wypoczynkiem i opieką nad dziećmi powinien być obowiązkowo sprawdzany w Rejestrze Sprawców Przestępstw na tle seksualnym (wydruk wyników wyszukiwania z ograniczonym dostępem, dołączany do akt osobowych). Sprawdzenie należy powtarzać co roku.

§ 8. Postanowienia końcowe

1. Polityka wchodzi w życie z dniem 15 lutego 2024 roku.
2. Firma SUS TRAVEL – Paweł Woźniak udostępnia Standardy na swojej stronie internetowej, w recepcjach obiektów noclegowych oraz przekazuje je wszystkim osobom podpisującym umowę na imprezę turystyczną – w formie e-maila lub na żądanie w wersji papierowej.